Nog even snel de laatste dingen ingepakt, en om 4.15 uur stond Pascal voor de deur. Na een kop koffie zijn we om 4.30 uur naar Schiphol vertrokken waar we door Pascal rond 5.15 uur zijn afgezet.
Allereerst geprobeerd zelf in te checken, maar er werden te veel rare vragen gesteld. Dan maar eerst kopje thee met croissantje! Om 6 uur ging de incheckbalie open en er stond al een behoorlijke rij waar we maar bij zijn gaan staan. Het inchecken ging erg traag, geen idee waarom. Enkele gezinnen hadden wel 15 minuten nodig. Rond half 7 kwam er vaart in en om 7 uur waren we ingecheckt en konden we door de paspoortcontrole. We hadden niet lang meer om te winkelen, om 7.30 uur begon de security check bij de gate. We moesten ook nog eindje lopen. Snel nog wel wat te drinken voor onderweg gekocht.
De security check ging vlot en daarna begon het wachten weer. Pas om 8.30 uur mochten we het vliegtuig in. We hadden heerlijke stoelen (tegen betaling) gereserveerd: we zaten in het midden vooraan. Lekker veel beenruimte en Eva kon ook lekker voor de stoelen op de grond spelen. Het vliegtuig moest eigenlijk om 9 uur vertrekken, maar helaas gebeurde dit pas na tienen. Blijkbaar was er een gezin van vier dat wel de bagage had kunnen inchecken, maar uiteindelijk niet de juiste reispapieren had. Gezin mocht niet mee, en de bagage moest weer uit het vliegtuig gehaald worden. Beetje jammer. Maar goed, iets na tienen eindelijk in de lucht.
De vlucht verliep goed. Eva heeft afwisselend lekker gespeeld of filmpjes gekeken. Wij konden dus ook een filmpje kijken of wat dutten. De service van ArkeFly was prima. Wel minder dan KLM, maar goed genoeg. Ik had uiteraard zelf een tas eten bij, dus we zijn niets te kort gekomen.
Bijna tien uur later landde we in Orlando, rond 14 uur plaatselijke tijd. Helaas geen buggy bij de gate maar deze zou via de bagageband komen. Jammer, Eva had de hele vlucht niet geslapen, behalve de laatste tien minuten van de landing en was dus een beetje moody. Ze had volgens mij prima kunnen doorslapen in de buggy. Maar dan maar zo in de rij voor de customs. We werden door twee strenge dames in het gareel gehouden. Gelukkig was de meneer achter de balie vriendelijker. Eva was erg verdrietig dat er geen foto van haar gemaakt werd. De meneer snapte gelukkig hoe het werkt met kinderen en deed net alsof hij toch een foto maakte. Iedereen blij.
Daarna vlug de koffers gehaald en naar buiten. Het was nog niet helemaal zeker of Anne er zou zijn en naar buiten is ook meteen naar buiten. BAM, 30 graden. Warm! We stonden in principe al bij de autoverhuur balies en ik wilde net Anne gaan teksten of ze er was of niet, toen ze er aan kwam lopen. Erg leuk om haar weer te zien en we begonnen meteen te kletsen!
Hop naar de autoverhuur. Al het papier werk geregeld en klaar om de auto op te halen. O Nee, buggy vergeten. Die ligt nog op de bagageband! Zucht, weer terug. Bij een Arke tafeltje buiten stond een Arke mevrouw en een van de o zo vriendelijke (NOT) douane medewerkers. De laatste heeft uiteindelijk de buggy opgehaald. Daarna konden we dus echt de auto ophalen! Eva wilde een rode, en ja hoor, de meneer had nog een rode JEEP. Prima. Nadat deze meneer ons er ook aan herinnerde dat we moeten tippen (en we hadden alleen maar vijf dollar), konden we achter Anne aan naar het hotel.
Wat leuk om weer door Amerika te rijden. Hoewel Florida echt anders, groener, is dan New Mexico was het een feest van herkenning. Robbert scheurde ondertussen vrolijk rond in de automaat, Eva was chagrijnig achterin. De laatste kilometer is ze in slaap gevallen. Anne heeft ons gedropt bij het hotel en we spraken af na het opfrissen naar hun huis te komen.
Ons hotel, Hampton inn, is heerlijk. De kamer is mega en Eva was helemaal blij dat ze in de woonkamer mag slapen (er is ook een zithoek). Na wat klein uitpakwerk, korte broeken en zomerjurkjes aan, opfrissen, etc. zijn we naar Anne en Alberto gereden. Het was ook leuk om Alberto weer te zien en hun tweeling te leren kennen. Eva was wel een beetje bang van Darwin (hond) en Shadow (kat), maar op zich ging het super. Eva, Neil en Owen hebben enigszins samen gespeeld, vooral op het einde. En wij hebben lekker gekletst. We aten hamburgers en worstjes van de BBQ, lekker amerikaans!! Om 19.30 uur zijn we naar het hotel gegaan.
Eva ligt er nu net in en we zijn ontzettend trots op haar. Ondanks een slecht humeurtje af en toe is ze bijna 22 uur wakker geweest en heeft ze zich super gedragen. Nu gaan wij er ook echt in, je weet nooit wanneer ze wakker wordt. Het is bijna half negen en mijn ogen vallen dicht.
Ik moet ook echt proberen wat korter van stof te zijn, dit soort verhalen red ik nooit om drie weken lang in de avond te schrijven!!! Foto's, niet veel, komen nog!!!
