Hop on, hop off!

Nadat we weer rond 7.30 uur zijn opgestaan, hebben gedoucht en aangekleed, zijn we gaan ontbijten in de French Bakery ongeveer drie blokken verder. Het was er best druk, maar het eten was dan ook erg lekker. Een keer een redelijk ‘normaal’  ontbijt! Stokbrood, koffie, jus d’orange, chocolade-broodjes en voor Eva yogho met een chocolade-noten muffin.

De porties waren Amerikaans en niet Frans, morgen maar even de helft minder bestellen ;-) Wifi werkt hier wel erg snel, dus meteen maar ons blog geupload! Ik was wel even behoorlijk ontdaan door een vrouw (volgens mij was ze Engels) een tafel naast ons. Haar ontbijt kwam blijkbaar niet snel genoeg, waardoor ze het nodig vond om op de tafel te gaan slaan en te roepen: “More Breakfast!” toen de serveerster voorbij kwam lopen. Echt schandalig. Ik heb nog pijn in mijn kaken van het lief lachen naar de serveerster om te overcompenseren.

Na het ontbijt via het park naar Ocean Drive gelopen om daar kaartjes te kopen voor de hop on/hop off tour. Echt bizar hoeveel zwervers er in het park lagen, behoorlijk contrast met naastgelegen Ocean Drive waar de BMW’s, lambourgini’s, Bugatti’s en Porsche’s geen uitzondering zijn.

Maar goed, de kaartjes gekocht. Financiele meevaller, Eva rijdt gratis mee. Mag ook wel, wij betalen $90. Om 11 uur stapte we in voor de eerste hop on/ hop off bus die door South Beach en Ocean Drive reed. Eva vond het weer fantastisch, net als in Buenos Aires (vooral de snelweg vond ze gaaf) en ging telefoneren met de oordopjes ;-) Deel van de tour hadden we zelf al gelopen, maar het was wel bizar om langs de enorme jachten, en eilanden met huizen tussen de 10 – 15 miljoen dollar te rijden. O.a. Enrique Iglesias en Usher hebben hier een (vakantie) optrekje. We kwamen ook langs Miami Inc. – de tattoo shop van tv – maar we keken net de verkeerde kant op. (sorry Marieke) De gids was zelf behoorljik irritant. Geloof dat ie liever stand-up comediant had willen worden, maar snap ook waarom ie niet doorgebroken is ;-)

Op het vastenland overgestapt op een andere bus met een betere gids. Allereerst door downtown Miami met zijn indrukwekkende skyline (derde plaats van de USA qua grootte, na Manhattan en Chicago). Toen naar Coconut Grove met o.a. zijn dure winkels en vervolgens naar Coral Gables. Erg mooie wijk met prijzige (paar miljoen dollar) huizen. De gebouwen in deze wijk zijn allemaal in spaanse stijl. Er is een strenge controle op de bouwstijl, je dakpannen en huis moet een bepaalde kleur hebben. Beetje overdreven, maar wel erg mooi om te zien. Daarna reden we langzaam Little Havanna binnen. Weer een hele andere wijk, met zuid-amerikaanse restaurants en winkels, muurschilderingen en overal een gekleurde haan bij het restaurant/hoek van de straat. We hebben even gemist wat ook weer de betekenis van de haan is, maar zal wel symbool staan voor Cuba o.i.d. Beetje jammer dat HET domino-plein momenteel verbouwd wordt waardoor mijn foto niet echt gelukt is. Verder hadden we ons meer van Little Havanna voorgesteld, maar goed, we reden ook over de hoofdweg en zijn niet off gehopt (moeie benen van al het lopen van gisteren). Na little Havanna kwamen we weer in Downtown en zijn we weer op de bus naar de beach gehopt.

Terug bij ons opstappunt, drie uur later om 14 uur, zijn we weer uitgestapt en zijn we bij een Oosterse snackbar gaan eten. Helaas hadden ze de helft van de menukaart niet, maar uiteindelijk erg lekkere Falafel en Babaganoush gegeten. Eva was moe en wilde slapen, dus zijn we maar gaan lopen zodat zij in de wandelwagen kon gaan slapen. We kwamen per ongeluk bij een rustige winkelstraat uit, Lincoln Road Mall. Eva sliep inmiddels dus wij konden rustig rondlopen. Bizar overigens, hoe koud de airconditioning staat in de winkel, je krijgt het gewoon koud als je voorbij loopt. Niets gekocht. Doel was om uiteindelijk naar het Holocaust Memorial te lopen, waren we ook langsgereden met de bus, maar we wilden het nog wat dichterbij zien. Inmiddels was Eva ook wakker. Een enorm indrukwekkend monument (grote vuist met volwassenen en kinderen die er tegen op proberen te klimmen. Er omheen ook allemaal wanhopige mensen, zeker de vele namen erbij maken het nog indringender. Eva was ook erg onder de indruk. We hebben haar proberen uit te leggen waarvoor het monument was, ze heeft er nog zeker 30 minuten over nagepraat en vragen over gesteld. Inmiddels begon het ook te regenen, Eva dacht dat het de tranen van alle mensen op het beeld waren.

Daarna naar het hotel gelopen. Ik had inmiddels behoorlijke last van mijn voeten en ook mijn bekken begon te protesteren. Ik ben even op bed gaan liggen en Robbert is met Eva een uurtje in de regen gaan zwemmen.

Rond half 7 zijn we naar een Cubaans Restaurant op Lincoln Road Mall gelopen, Havanna 1957. We hadden dit restaurant vanmiddag al gezien en het leek ons wel wat. Happy Hour, dus Robbert aan de Mojito! Gelukkig hadden ze soep op de kaart, daar heb ik erg veel trek in de laatste tijd ;-) Eva had heel verrassend de kipvingers met friet. Helaas is er gewoon niet veel keuze in het kindermenu, maar gelukkig eet ze wel wat van ons mee. Robbert nam de specialiteit van het huis: gebraden kip met rijst, gebakken banaan en zwarte bonen. Ik had de kippensoep met Cubaanse Croquetten (ham, kaas en kip). Het smaakte ons allemaal erg goed, echt een leuk restaurantje! Waarschijnlijk niet heel authentiek, maar ja, dan hadden we in Little Havanna moeten gaan eten.

 

Daarna nog steeds door de regen naar het hotel gelopen en Eva om 21 uur op bed gelegd. Helaas nog steeds belabberd internet, maar gelukkig betalen we er niet meer voor. Voor morgen, onze laatste echte dag in Miami en in Florida, zijn de weersvoorspellingen erg slecht. Dat wordt waarschijnlijk een museum dus.